Από ήρωες κατάδικοι

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ
Ο ‘’εχθρός του λαού‘’

‘’Πού πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος‘’. Είναι από τους ωραιότερους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου στο νεανικό του τραγούδι Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ευθύς, αθυρόστομος, άφοβος μπροστά στον εχθρό αλλά και στην πολιτική εξουσία, ο ‘’γιος της καλόγριας‘’, ο απαράμιλλος στρατιωτικός που ζούσε σαν απλός στρατιώτης και καλούσε τους στρατιώτες του με τα μικρά τους ονόματα να ριχτούν μαζί του στη μάχη, είχε το ‘’προνόμιο‘’ στις 30 Μαρτίου 1824 να κηρυχθεί από τη λεγόμενη ‘’Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος‘’, δηλαδή τον Μαυροκορδάτο και τους αχυρανθρώπους του, ‘’εχθρός της πατρίδος‘’.

Ο Μαυροκορδάτος τον κατηγόρησε ότι είχε στείλει γράμμα στον Ομέρ Βρυώνη, στο οποίο του υποσχόταν ότι ‘’θα του παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό‘’ . Ο ήρωας έφτασε στο σημείο, προκειμένου να λήξει το ζήτημα, να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τον Μαυροκορδάτο, αλλά ο φιλόδοξος διπλωμάτης, που ήθελε να πάρει στα χέρια του όλη την εξουσία, πολιτική και στρατιωτική, δεν τη δέχθηκε. Ο Καραϊσκάκης έπασχε από προχωρημένη φυματίωση. Τόσο ήταν το μίσος του Μαυροκορδάτου, που έγραψε πως η ‘’κακιά αρρώστια‘’ του Καραϊσκάκη ήταν περίπου απόφαση του Θεού να απαλλάξει το έθνος από τον ‘’γιο της καλόγριας‘’.

Όμως ο αρχιστράτηγος από τη Ρούμελη- και αδιαφιλονίκητα ο κορυφαίος μαζί με τον Κολοκοτρώνη σε ζητήματα τακτικής και κλεφτοπολέμου- δεν ήταν από εκείνους που το βάζουν κάτω. Κατέφυγε στο Ναύπλιο όπου η κυβέρνηση τού αναγνώρισε τα αξιώματά του.

Δύο χρόνια αργότερα, και αφού το Μεσολόγγι είχε πέσει, διέλυσε τα στρατεύματα των Τούρκων στην Αράχοβα. Σκοτώθηκε τον Απρίλιο του 1827 στο Φάληρο. Τις τελευταίες του λέξεις τις απηύθυνε στον στρατηγό Μακρυγιάννη: ‘’Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα‘’. Λένε πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατό του κάθισε σταυροπόδι κι άρχισε να μοιρολογεί σαν γυναίκα.

Διαβάστε περισσότερα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=322198&dt=25/03/2010#ixzz0jImGSbdw