Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Ο Τάσος και η Γλόλφω


Η Θεατρική μας ομάδα ξαναχτυπά.
Την ανασυστήσαμε πέρυσι, με την υπόσχεση που δώσαμε πρωτίστως στον εαυτό μας, να την διατηρήσουμε και να την κάνουμε ένα ζωντανό οργανισμό του Συλλόγου μας। Φαίνεται πως θα τα καταφέρουμε। Η ομάδα έχει ήδη διαλέξει το έργο που θα ανεβάσει το ερχόμενο καλοκαίρι, οι βασικοί ρόλοι έχουν μοιραστεί, και σύντομα θα γίνει η πρώτη μας συνάντηση - ανάγνωση του έργου. Το έργο:
Τάσος & Γκόλφω ή "Γκόλφω for ever"
όπως ονομάζεται σε αυτή του την εκδοχή। Το γνωστό βουκολικό δράμα του Σπυρίδωνα Περεσιάδη σε μορφή σάτιρας-παρωδίας, με σουρεαλιστικά στοιχεία και πιστεύουμε με πολύ, πολύ, πολύ γέλιο. Η συνταγή για μας είναι γνωστή. Θα σεβαστούμε το κείμενο και τον συγγραφέα Ντίνο Σπυρόπουλο που μας δίνει αυτή την εκδοχή και θα προσφέρουμε ψυχαγωγία με την αληθινή της έννοια। Θα δώσουμε το μήνυμα μας, θα σατιρίσουμε την επικαιρότητα και ταυτόχρονα θα στήσουμε μια παράσταση που θα έχει τα στοιχεία που μας έκαναν πέρυσι να πετύχουμε, δηλαδή πολύ δουλειά με κέφι καμωμένη, άριστες σχέσεις συνεργασίας μεταξύ όλων των συντελεστών και τον "ερασιτεχνικό μας επαγγελματισμό"। Οι ηθοποιοί: αρκετοί από την περσινή μας ομάδα (οι περισσότεροι), είναι και πάλι.
Ο Κώστας Καστανάς θα είναι φέτος στα παρασκήνια και θα δώσει σημαντική βοήθεια στον συντονισμό της προσπάθειας. Η ομάδα μας φέτος εμπλουτίζεται και με νέα παιδιά που συμμετείχαν στη Θεατρική ομάδα του Λυκείου Αιτωλικού και έτσι ο αριθμός των ηθοποιών φτάνει τους 14. Επιπλέον δημιουργούμε και την Παιδική Θεατρική μας ομάδα που για φέτος θα την εντάξουμε στην ομάδα των ενηλίκων και θα την έχουμε μαζί μας στο έργο, στο ρόλο ενός είδους χορού αρχαίας κωμωδίας. Έτσι τα φυντανάκια μας θα πάρουν το βάπτισμα του πυρός του θεατρικού σανιδιού, χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν αμέσως ατομικούς ρόλους. Και ελπίζουμε ότι του χρόνου θα έχουν δικό τους «σανίδι». Τα μέλη της παιδικής Θεατρικής ομάδας είναι 17. Έτσι λοιπόν το σύνολο των ηθοποιών που θα βρεθούν στη σκηνή είναι 31. Επιπλέον 2-3 «αφανείς» γινόμαστε 33. Τριάντα τρείς ηθοποιοί που μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές θα μας μετρήσετε τελικά περίπου 40-45 ανθρώπους που θα δουλέψουμε όλο το χειμώνα για αυτή τη παράσταση, με σκοπό εκτός των δύο παραστάσεων που προγραμματίζουμε να δώσουμε εδώ στο Αιτωλικό να φύγουμε και εκτός ορίων Δήμου η και του νομού ακόμα. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο δουλεύουμε από τώρα. Μερικοί από τους υπόλοιπους συντελεστές: ο Χρίστος Λάτσινος, που με την οργανωτική του ικανότητα και την σκηνοθετική του ματιά δημιούργησε αυτήν την ομάδα. Ο Μιχάλης Κότσαρης, σχεδιάζει τα κουστούμια και στήνει το σκηνικό. Ο Δημήτρης Νικολάου, ο μαέστρος της καινούργιας μας χορωδίας, ο Αντώνης Χαραλάμπους και ο Γρηγόρης Ευαγγελινός κουρδίζουν τα όργανά τους για να ηχογραφήσουν τη μουσική της παράστασης και ίσως να τη συνοδέψουν και ζωντανά. Ο Γιώργος Κομζιάς ''ξεσκονίζει'' παραδοσιακούς και σύγχρονους χορούς για να τους διδάξει στα πιτσιρίκια μας. Ο Πάνος Ακρίδας ζεσταίνει τα μηχανήματά του και ψάχνει για τα κατάλληλα μικρόφωνα. Ο Δημητράκης Ακρίδας δοκιμάζει τα φώτα ο Γιώργος Σφυρής συγκεντρώνει τα εργαλεία του και άλλοι πολλοί εργάζονται ήδη παράλληλα. Ηθοποιοί, χορός, τραγούδι, φώτα και μουσική συνθέτουν όπως καταλάβατε τη εκκο-λαπτόμενη παράστασή μας. Κάντε λοιπόν υπομονή μέχρι το καλοκαίρι και εμείς θα είμαστε εκεί. Σας υποσχόμαστε να σας κρατάμε ενήμερους γύρω από την προσπάθειά μας και το πώς εξελίσσεται, να σας τροφοδοτούμε με υλικό, όταν υπάρχει, π.χ. με το σήμα της παράστασης, φωτογραφίες από τα σχέδια του σκηνικού η των κουστουμιών, ατάκες και ανέκδοτα που θα προκύπτουν μέσα από τις πρόβες μας, σκηνές ή ατάκες που ίσως προσθέσουμε βάσει της επικαιρότητας και οτιδήποτε άλλο. Προσκαλούμε τέλος όλους όσους θα ήθελαν με οποιονδήποτε τρόπο να συμμετέχουν - γιατί δεν είναι καθόλου αργά - να επικοινωνήσουν μαζί μας

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Μουσείο Βάσως Κατράκη

Βάσω Κατράκη
Αυτοβιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακρυά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξοτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες. ‘Ενα ξυπόλυτο μελισσολόι τριγύριζε ολοήμερα, με τις γυναίκες τους συνέχεια γκαστρωμένες και τα παιδιά , μπακανιασμένα από την ελονοσία.
Ο πατέρας μου λεγότανε Γιώργης Λεονάρδος κι ήτανε κτηματίας, μα περισσότερο τραγουδούσε κι έψελνε στην εκκλησία με μια σπάνια ωραία, ζεστή φωνή. Όταν τραγουδούσε μαζευόντανε κόσμος και κοσμάκης σπίτι μας για να τον ακούσει.
Η μανούλα μου ύφαινε ολοκέντητα λεπτά μεταξωτά και μπαμπακερά και πολύχρωμα μάλλινα κιλίμια. Είχε πάρει κι ένα χρυσό βραβείο σε μια Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι.
Τα δυο μου αδέρφια, ήτανε μεγαλύτερα από μας τα κορίτσια. Ο μεγάλος, φοιτητής τότε της φιλολογίας μας έφερνε από την Αθήνα ένα μαγικό για μας κόσμο. Παληά βιβλία με χρωματιστές χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, χρωματιστές εικόνες και χαλκομανίες, μπογιές και πινέλα και δεν άφηνε παλιατζίδικο της Αθήνας αγύριστο. Ο μικρότερος, ό,τι έβλεπε το μάτι του τόκαναν τα χέρια του και μαζί με όλα, ζωγραφίζανε κιόλας και οι δυό τους.
Γύρω-γύρω από τη μικρή μας θάλασσα ήτανε η έξοχή, γεμάτη ελιές, χωράφια καρπερά, μποστάνια, καπνοτόπια, σιτηρά. Μια ζωή στη στεργιά και στη θάλασσα, γεμάτη ιδρώτα και μόχθο.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσα. Διάβαζα βιβλία και βιβλία πούχε ο αδερφός μου κι οι φίλοι μας. Μ’ άρεσε πολύ το διάβασμα και πιο πολύ ή ποίηση. Κοντά στ’ αδέρφια μου ζωγράφιζα κι εγώ.
Κρυφά, ονειρευόμουνα να γίνω ζωγράφος, μα μου φαινόντανε τόσο απίστευτα μεγάλο που δεν μπορούσε λογικά να χωρέσει στο μυαλό μου. Ό, τι έβλεπα, έλεγα:
— Εγώ αυτό μπορώ να το κάνω!
Και πολλές φορές έβαζα τον εαυτό μου σε δοκιμασία. Δεν ήξερα ακόμα ότι, άλλο πράμα είναι η Τέχνη. Και μια μέρα, σφηνώθηκε ξαφνικά στο μυαλό μου ένα ερώτημα. Κι αν γίνω ζωγράφος;
Πώς έγινε έτσι άξαφνα αυτό, δεν το κατάλαβα. Χίλιες καμπάνες χτυπήσανε μέσα μου, κι έχασα τον κόσμο. Από τότε, δεν είχα τίποτε άλλο στο μυαλό μου νύχτα και μέρα.
Μα χίλιες δυο αναποδιές ξεφυτρώσανε, και ξαφνικά, ο πατέρας μου αρρώστησε βαριά κι έπεσε πολύ πίκρα και θλίψη στο σπίτι μας, πού κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια.
Και κάποια μέρα, αφού πέθανε ο πατέρας μου, ξεκίνησα για την Αθήνα μην ξέροντας ακριβώς τι θα κάνω.
Πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών, κι έμαθα πώς σε λίγες μέρες θ’ αρχίζανε οι εξετάσεις. Αμέσως έτρεξα και γράφτηκα στη Σχολή. Έδωσα εξετάσεις.
Στη Σχολή Καλών Τεχνών είχα Καθηγητές τον Παρθένη στη Ζωγραφική και τον Κεφαλληνό στη Χαρακτική.
Πήρα το Δίπλωμα της Σχολής το 1940 με μια τρίμηνη υποτροφία στη Ζωγραφική για τα νησιά και ένα βραβείο και δυο επαίνους στη Χαρακτική.
Μετά αμέσως πόλεμος, κατοχή, πείνα, αντίσταση, και μετά πάλι εμφύλιος πόλεμος, πάλι σκοτωμοί άδικοι κι ακατονόμαστοι, εξορίες, φυλακές, όλα τα δεινά της Πατρίδας περάσανε από της δικής μου γενιάς τις πλάτες.
Έκανα πολλά ταξίδια σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις, είδα πολλά Μουσεία και Πινακοθήκες.
Το 1955 έκαμα την πρώτη μου έκθεση।
Εικαστικό Κέντρο Χαρακτικής
Μουσείο "Βάσω Κατράκη"
Ημέρες - Ώρες Επίσκεψης:
Καθημερινά:10:00 - 14:30
Σαββατοκύριακα: 11:00 - 13:00.

Τρίτη κλειστά.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Διαμαρτυρία Συλλόγου


Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου "ΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ" στη συνεδρία, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008, αποφάσισε να μη συμμετάσχει για φέτος στις γιορτές για την επέτειο της μάχης του ΝΤΟΛΜΑ, αν δε σταματήσει το έργο που βεβηλώνει το μαρτυρικό χώρο και δεν απομακρυνθούν άμεσα οι σωλήνες λυμάτων από το βιολογικό καθαρισμό, που έχουν τοποθετηθεί πάνω στην Ξέρα, σημείο που έλαβε χώρα η ιστορική μάχη.
Το Δ.Σ.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Η Λαϊκή βραδιά με την ορχήστρα της Φόνης Μπότα


Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα ३ Νοεμβρίου η λαϊκή βραδιά που διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο ''ΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ'' και το Σύλλογο Λαογραφικού Μουσείου Γυναικών Αιτωλικού στο Κέντρο ΜΙΚΡΗ ΒΕΝΕΤΙΑ. Η συμπατριώτισσά μας ΦΟΝΗ ΜΠΟΤΑ κατέπληξε τους παρευρισκόμενους με την εκπληκτική ερμηνεία των τραγουδιών. Μέσα σε μία κατάμεστη αίθουσα η καταπλητκτική φωνή της ΦΟΝΗΣ και το προσεγμένο ρεπερτόριο μάγεψε τους πάντες. Το κέφι άναψε από πολύ νωρίς για να κρατήσει μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Την εκδήλωση προλόγισαν ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γεώργιος Κομζιάς και η Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών κα Γίτσα Λεονάρδου. Ένα σύντομο βιογραφικό της ΦΟΝΗΣ διαβάστηκε από τον Γιάννη Λουκά, Ταμία του Συλλόγου μας. Η προσέλευση του κόσμου, αν και η επιλογή της ημέρας ήταν αποτρεπτική, ήταν πέρα από τα αναμενόμενα. Τους ευχαριστούμε όλους για την τιμή που μας κάνανε.